Z dniem 1 października 2021 roku
Oficjalnym i wyłącznym dystrybutorem książek wydawnictwa BIO-STYL i REHMED na terenie Polski zostaje firma Med Store z siedzibą w Krakowie.
Od 1 października 2021 osobą kontaktową będzie Marcin Burdacki
+48 505 930 072
Med Store
Państwa kontakt mailowy został przekazany Marcinowi Burdackiemu.
Nasze książki, które znajdują się w dystrybucji Med Store, to:
Klasyczny masaż leczniczy
Segmentarny masaż leczniczy
Automasaż leczniczy
Masaż orientalny
Relaksacyjny masaż leczniczy
Masaż w kosmetyce i odnowie biologicznej
Masaż z elementami rehabilitacji
Diagnostyka w kinezyterapii i masażu
Masaż sportowy z elementami odnowy
Adres firmy
Med Store
ul. Błonie-Beszcz 2
31-573 Kraków
Dane do faktury
MED STORE Katarzyna Burdacka
os. Dywizjonu 303 5/161
31-871 Kraków
NIP: 6751666530
z elementami masażu kosmetycznego
Masaż klasyczny: wchodzi w zakres zabiegów fizjoterapeutycznych. Należy do najstarszych metod leczenia. Jest to zespół technik (chwytów, rękoczynów) stosowanych w odpowiedniej kolejności, które wywierają wpływ na ustrój człowieka, powodując sprężyste odkształcanie tkanek i wystąpienie w nich odczynu przekrwienia.
W masażu klasycznym stosuje się techniki główne: głaskanie, rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie i wibrację, oraz kilka technik pochodnych, jak: wyciskanie, wałkowanie, rolowanie czy roztrząsanie (roztrzepywanie).
W zależności od celu, jaki chce się osiągnąć, masaż klasyczny może być stosowany jako: leczniczy, sportowy, kosmetyczno-higieniczny oraz profilaktyczny.
Masaż kosmetyczny twarzy: zabieg stosowany w celu aktywizacji funkcji skóry twarzy, pobudzenia receptorów w skórze i mięśniach, usprawnienia krążenia krwi i limfy. Masaż przeprowadza się w pozycji leżenia na plecach, na specjalnym stole do masażu kosmetycznego lub drenażu limfatycznego. Zabieg wykonywany jest głównie u kobiet (rzadziej u mężczyzn), po wcześniejszym usunięciu makijażu (demakijaż), z zastosowaniem technik masażu klasycznego i akupresury; przeprowadza się go przy użyciu kremów (nawilżających, półtłustych, odżywczych, hormonalnych) lub oliwki. Masowaniem obejmuje się: mięsień okrężny ust, policzki, nos, mięsień okrężny oka, czoło i skronie. Masaż kosmetyczny twarzy łączy się z masażem szyi, masażem górnej części klatki piersiowej (dekoltem), masażem mięśni karku i masażem małżowin usznych.
z elementami odnowy biologicznej
Masaż sportowy: masaż ręczny, podczas którego siłę poszczególnych technik dostosowuje się do indywidualnej reaktywności sportowca, mając na uwadze rodzaj wykonywanego masażu sportowego oraz charakter uprawianej dyscypliny sportu. Celem masażu jest zapobieganie objawom patologicznym, które mogą powstać w wyniku dużych przeciążeń występujących w sporcie wyczynowym. Masaż sportowy powinien spełniać następujące funkcje: rozgrzewającą (przygotowanie do treningu czy zawodów), regeneracyjną (przyspieszenie powrotu organizmu po dużym wysiłku do stanu wyjściowego) i leczniczą (wspomaganie leczenia urazów powstałych podczas treningu lub zawodów). Masaż sportowy jest jednym z elementów wchodzących w skład kompleksu zabiegów stosowanych w odnowie biologicznej. Aby zwiększyć działanie masażu sportowego, należy łączyć go z takimi zabiegami fizykalnymi, jak: sauna fińska, okłady parafinowe i borowinowe, naświetlania lampą Sollux, prądy diadynamiczne, ultradźwięki, kąpiele wodne, solankowe i inne. W zależności od zadań, jakie ma spełniać masaż sportowy, dzieli się go na: treningowy, przed zawodami, startowy, powysiłkowy, podtrzymujący.
Masaż izometryczny: masaż klasyczny leczniczy stosowany przy zanikach mięśniowych, wykonywany na napiętych grupach mięśniowych lub na pojedynczym napiętym mięśniu. Zadaniem tego zabiegu jest przywrócenie masy i siły osłabionym mięśniom bez obciążania organizmu ćwiczeniami fizycznymi. Przed przystąpieniem do masowania należy zmierzyć obwód części masowanej w dwóch miejscach w celu porównania przyrastania masy mięśniowej. Zabieg przeprowadza się w trzech etapach:
etap I – przygotowawczy, obejmujący masaż klasyczny na rozluźnionych mięśniach z zastosowaniem głaskania, rozcierania i ugniatania, mający na celu wywołanie przekrwienia i rozgrzanie tkanek oraz pobudzenie proprioceptorów; czas trwania wynosi 5 min.
etap II – zabieg właściwy; przed przystąpieniem do masażu należy wywołać submaksymalne napięcie izometryczne, przy którym włókna mięśniowe kurczą się bez zmiany ich długości. Napięcie izometryczne uzyskuje się przez skurcz dowolny lub przykładając rękę jako obciążenie zewnętrzne. Masuje się szybko i energicznie, stosując rozcieranie, ugniatanie i oklepywanie, stosownie do odczuć pacjenta, w czasie 15-30 sekund, po czym następuje 15-30-sekundowa przerwa z zastosowaniem technik rozluźniających – delikatne głaskanie, wibracja i roztrzepywanie. Ogólny czas tej części wynosi 5-8 min.
etap III – końcowy; obejmuje masaż klasyczny rozluźniający, trwający 5 min., stosowany w celu zmniejszenia napięcia mięśni. Wykonuje się głaskanie, rozcieranie, delikatne ugniatanie, wibrację i roztrzepywanie. Masaż izometryczny (seria 10 zabiegów) przeprowadza się dwa razy dziennie lub raz dziennie albo co drugi dzień, w zależności od stanu masowanych mięśni oraz kondycji fizycznej i psychicznej pacjenta.
W trakcie stosowania masażu należy kontrolować obwody masowanych części ciała, zawsze na tych samych poziomach. W przypadku braku pozytywnych wyników naszego działania po pierwszej serii, należy zrezygnować z masażu izometrycznego i zaordynować inne zabiegi fizykoterapeutyczne, po których ponownie przystępuje się do masowania.
W początkowej fazie zabiegów zmniejsza się obwód masowanej części, co jest wynikiem
zmniejszania się tkanki tłuszczowej podskórnej, a następnie zaczyna wzrastać. Siła masowanej grupy mięśniowej lub pojedynczego mięśnia wzrasta równomiernie od początku stosowania zabiegów. Masowanie prowadzi się aż do momentu uzyskania prawidłowych wartości obwodów masowanej części ciała.
Masaż stawowy centryfugalny: zabieg leczniczy stosowany po takich urazach stawowych, jak stłuczenia, zwichnięcia, skręcenia, a także po urazach elementów okołostawowych (więzadła, ścięgna, torebki stawowe, mięśnie). Ten rodzaj masażu sportowego wykonuje się „na mokro”, zbieżnie, w kierunku do szpary stawowej. Stosuje się go w 2 etapach po ustąpieniu obrzęku i stanu zapalnego.
Etap I to zabieg przygotowawczy, mający na celu wywołanie odczynu przekrwienia samego stawu i najbliższej okolicy. Jako środka poślizgowego używa się oliwki albo wody z mydłem. Masaż trwa 5-7 min. Wykonuje się głaskanie, rozcieranie i uciski (ugniatanie punktowe).
Etap II to zabieg zasadniczy, z zastosowaniem środka wspomagającego (krem, maść lub żel), który służy jako środek leczniczy lub rozgrzewający. Czas trwania masażu wynosi 5-10 min. Stosuje się głaskanie i rozcieranie. Masaż ten należy łączyć z innymi zabiegami fizykalnymi oraz ćwiczeniami zwiększającymi zakres ruchomości stawu, a także siłę i masę mięśni działających na staw.
Masaż segmentarny; masaż leczniczy odruchowy, opierający się na neurofizjologicznych powiązaniach istniejących między określonymi obszarami skóry, tkanki łącznej, mięśniowej, naczyniami krwionośnymi i narządami wewnętrznymi, które są unerwione przez ten sam segment rdzenia kręgowego. W masażu segmentarnym wykorzystuje się techniki masażu klasycznego, specjalne techniki masażu segmentarnego, masażu łącznotkankowego i okostnowego. Podstawą skutecznej terapii segmentarnej jest precyzyjne zlokalizowanie wszystkich chorobowych zmian odruchowych występujących w tkankach: skórnej, łącznej, mięśniowej i okostnej oraz punktów maksymalnych, w celu ich usunięcia. Należy znać możliwości wystąpienia w trakcie masażu lub po nim przesunięć odruchowych oraz sposoby ich likwidacji. Warunkiem powodzenia masażu segmentarnego jest wykonanie właściwych rękoczynów, a także dostosowanie siły masażu do indywidualnej odczynowości chorego. Twórcami masażu segmentarnego są dwaj Niemcy – Otto Glaser i Wolfgang Dalicho, którzy na podstawie dwudziestoletnich doświadczeń i badań neurofizjologów zajmujących się wzajemnymi oddziaływaniami narządów i tkanek organizmu człowieka rozpowszechnili w 1952 roku teorię i praktykę tego masażu.
Kurs masażu chińskiego punktowego
(akupresura)
Masaż punktowy (akupresura, digitopresura, manupresura, manupunktura, Tien-An): zaliczany do makrosystemu oddziaływania odruchowego. W tej formie masażu wykorzystuje się bodźce mechaniczne w postaci ucisku punktowego na punkty biologicznie aktywne (PBA) ciała, wywołując reakcję w organizmie. Masaż punktowy można stosować w celach terapeutycznych oraz profilaktycznych. Należy do najstarszych metod leczenia, istnieją dowody, że był stosowany 4000 lat p.n.e. w Chinach pod nazwą Tien-An.
Punkty biologicznie aktywne (PA, akupunkty, BAP, punkty chińskie, punkty aktywne, punkty akupunkturowe , punkty elektroaktywne, punkty energii Qi, punkty odruchowe, punkty refleksogenne, punkty życia, biologicznie aktywne strefy): w liczbie około 2000, punkty rozmieszczone na powierzchni ciała człowieka, służące do oddziaływania na energię Qi krążącą w organizmie w celu zrównoważenia jej przepływu. Punkty te, za pośrednictwem meridianów i różnorakich połączeń, mają ścisły związek z narządami zmysłów, wewnętrznymi i tkankami. Charakteryzują się obniżoną opornością elektryczną (10-250 kΩ), zwiększoną pojemnością elektryczną (0,1-1 μF), zwiększonym potencjałem elektrycznym (do 350 mV) i podwyższoną temperaturą miejscową w stosunku do ich najbliższego otoczenia.
W stanach chorobowych odznaczają się bolesnością, a po ustąpieniu choroby ich wrażliwość mija. W miejscach punktów akupunkturowych znajdują się receptory odbierające bodźce ciepła i zimna, dotyku i ucisku oraz bólu, a także magazynowana jest energia Qi. Punkty akupunkturowe dzieli się na: meridianowe, dodatkowe (extra), bolesnej wrażliwości Ashi oraz małżowin usznych. Na punkty te można oddziaływać w różny sposób: nakłuwać igłami (akupunktura), uciskać palcami lub pręcikiem (akupresura), a także działać: prądem elektrycznym stałym lub zmiennym (elektropunktura), stałym polem magnetycznym – magnesem (magnetopunktura), wiązką światła laserowego (laseropunktura), ciepłem pochodzącym z palącego się cygara moxy (moxa, moxibustia, przypieczka, przyżeganie, fitotermopunktura, ignipunktura), wiązką ultradźwięków (sonopunktura), próżnią (bańki na ciepło i na zimno), za pomocą małych kuleczek metalowych, drewnianych lub plastikowych (Tsubo).
Refleksoterapia stopy (masaż stref refleksyjnych stóp, masaż receptorów na stopach): zabieg wykonywany na receptorach zlokalizowanych na stronach podeszwowej i grzbietowej obu stóp, które mają połączenia z poszczególnymi narządami za pośrednictwem łuków odruchowych skórno-trzewnych z autonomicznego układu nerwowego. Receptory rozmieszczone na prawej stopie odpowiadają narządom zlokalizowanym po prawej stronie ciała i odwrotnie. Wyjątek stanowią strefy refleksyjne narządów umiejscowionych w obrębie głowy, które masuje się na stopie po przeciwnej stronie.
Refleksoterapia rąk (masaż stref refleksyjnych rąk, masaż receptorów na rękach): zabieg wykonywany na receptorach zlokalizowanych na stronach dłoniowej i grzbietowej obu rąk, które łączą się z poszczególnymi narządami i częściami ciała. Receptory położone na prawej ręce odpowiadają narządom umiejscowionym po prawej stronie ciała i odwrotnie. Wyjątek stanowią strefy refleksyjne narządów rozmieszczonych w obrębie głowy, które masuje się po przeciwnej stronie. W czasie masażu stosuje się techniki: ugniatania, rozcierania, pociągania, głębokiego rozcierania (technika śruby) oraz spacerowania. W zależności od wskazań przeprowadza się postępowanie profilaktyczno-lecznicze (teoria centrum), postępowanie odtruwające (teoria odtruwająca) oraz postępowanie szybkiego reagowania.
Refleksoterapia ucha (masaż stref refleksyjnych małżowiny usznej, aurikuloterapia, masaż receptorów na uszach): zabieg stosowany w celu pobudzenia przekrwienia oraz oddziaływania na wszystkie tkanki, narządy i układy organizmu człowieka za pośrednictwem receptorów zlokalizowanych na małżowinie usznej. Masaż klasyczny przeprowadza się w leżeniu na plecach lub w pozycji siedzącej. Stosuje się głaskanie od policzków w kierunku tyłu głowy oraz rozcieranie i uciski z dołu do góry, od płatka usznego wzdłuż obrąbka i grobelki ucha, a także w zagłębieniach muszli usznej. Masuje się równocześnie po obu stronach. Masaż punktowy (akupresura) jest jedną z metod refleksoterapii zaliczanych do mikrosystemu oddziaływania na punkty biologicznie aktywne, zlokalizowane na małżowinie usznej, naktórej znajduje się ponad 200 punktów akupunkturowych; ich związki narządowo-uszne i uszno-narządowe dają podstawę do skutecznego oddziaływania na cały organizm. Masaż punktowy przeprowadza się pręcikiem do akupresury. W pierwszym momencie pojawia się ostry ból, a następnie odczuwa się ciepło. Aurikuloterapia daje dobre efekty tylko w przypadku precyzyjnego zlokalizowania odpowiedniego punktu. Jeżeli występują pourazowe zniekształcenia małżowiny usznej, blizny, odmrożenia czy stany zapalne, to stosowanie masażu jest niewskazane. Przy wyborze ucha do akupresury należy pamiętać, że w 88% przypadków lewe ucho jest połączone z lewą stroną ciała i odwrotnie, pozostałe 12% to połączenia skrzyżowane i ten fakt również należy brać pod uwagę. Niektórzy specjaliści od akupunktury są zdania, że prawe ucho jest dominujące u kobiet, a lewe u mężczyzn. Liczba punktów przeznaczonych do zabiegu jest uzależniona od stanu chorobowego; najczęściej wybiera się ok. 5 punktów. Czas trwania ucisku jednego punktu wynosi 2-4 min. Aurikuloterapię można wykonywać jako samodzielny zabieg leczniczy, a także w połączeniu z innymi metodami refleksoterapii oraz masażem klasycznym lub segmentarnym.
Masaż tkanek głębokich: opracowanie powierzchownych i głębokich warstw tkanki mięśniowej i łącznej ciała pacjenta, stosowane w różnego rodzaju dolegliwościach, szczególnie przy likwidowaniu napięć mięśniowo-powięziowych. Masaż wykonuje się delikatnie, w powolnym tempie, a siła bodźca powinna być dostosowana do indywidualnych odczuć pacjenta i do stanu napięcia tkanek. Techniki stosowane w masażu uzależnione są od rodzaju tkanki i kierunku masażu. Wyróżnia się: masaż podłużny, dekompresję stawów, techniki stymulowania mięśnia do skurczu, techniki stymulowania mięśnia do rozciągania, zahacz i rozciągaj, oddzielanie przedziałów międzymięśniowych, techniki uwalniania mięśni z uwięźnięcia, masaż poprzeczny, agresywne rozciąganie.
gorącymi kamieniami i stemplami ziołowymi
Masaż gorącymi kamieniami (La Stone Therapy): zabieg relaksacyjno-leczniczy przeprowadzany kamieniami pochodzenia wulkanicznego, które wykazują znakomite właściwości przewodzenia wysokich i niskich temperatur. Pierwotnie zabiegi takie stosowali szamani hawajscy, którzy przypisywali kamieniom lecznicze działanie. Lata 90. XX wieku to czas ponownych narodzin masażu gorącymi kamieniami, który rozpowszechnił się najpierw w USA, aby pod koniec wieku trafić do Europy. Zabieg został opracowany w 1993 roku przez amerykańską masażystkę Mary Nelson-Hannigan z Tucson w Arizonie, która udoskonaliła pierwotne zabiegi. Dzisiaj masaż stanowi kompilację termoterapii, czakroterapii, refleksoterapii, litoterapii, aromaterapii i masażu szwedzkiego. Masaże najczęściej są stosowane w ekskluzywnych gabinetach kosmetycznych, hotelach i ośrodkach SPA w połączeniu z programem Wellness. Przy stosowaniu masażu wykorzystuje się również kamienie szlachetne lub półszlachetne, w celu zrównoważenia energii krążącej wg hinduskiej koncepcji. W skład zestawu do zabiegu wchodzą 54 kamienie bazaltowe (gorący masaż) i około 20 kamieni marmurowych (zimny masaż). Część tych kamieni ma swoje nazwy i spełniają specjalne funkcje, np.: grandmother (duża matka), który układa się na brzuchu, grandfather (duży ojciec) – układa się go na kości krzyżowej, pillow (poduszka), który wkłada się pod kark, hand stones (kamienie do rąk) – dwa kamienie trzymane przez masowanego w czasie zabiegu (kształt dopasowany do dłoni), toes stones (kamienie do stóp) – 8 kamieni, które wkłada się pomiędzy palce stóp, face stones (kamienie do twarzy) – 2 kamienie do masażu twarzy, third eye (trzecie oko) – układa się go na czole pomiędzy brwiami.
Masaż stemplami ziołowymi (indonezyjski masaż stemplami, Pantai Luar): relaksacyjny masaż całego ciała, do którego wykorzystuje się bawełniane „stemple”. W stemple zawijane są pokrojone limonki, wiórki kokosowe, aromatyczne przyprawy, np. goździki, pieprz turecki i zioła, czyli komponenty silnie rozgrzewające. Osoba masowana leży na podgrzewanym łóżku i w pierwszej kolejności masażysta rozprowadza po całym ciele ciepły olejek. Potem zanurza dwa stemple w gorącym oleju o temperaturze 120° C i kolejno masuje nimi punktowo całe ciało. Najpierw masuje się jedną stronę ciała, a potem drugą. Gorące składniki stempli wydzielają orientalne aromaty i substancje czynne, które pobudzają zmysł powonienia i wnikają do skóry, a muzyka relaksacyjna dodatkowo wpływa kojąco na zmysły, pozostawiając niezapomniane doznania. W początkowej fazie zabiegu, gdy stemple są bardzo ciepłe, masowanie odbywa się w szybkim tempie i delikatnie, w formie krótkich dotknięć w określonych miejscach. W miarę stygnięcia stempli (temperatura ich obniża się do około 60° C) ruchy stają się coraz wolniejsze, za to masaż jest mocniej wykonywany. Po masażu, trwającym około 60 min., należy masowanego przykryć chustą w celu usunięcia nadmiaru olejku, a następnie okryć całe ciało (za wyjątkiem głowy) ręcznikiem kąpielowym, zwracając szczególną uwagę na stopy i ręce. W takim ułożeniu, przy muzyce relaksacyjnej klient powinien „dochodzić do siebie” jeszcze przez kilkanaście minut.
Masaż gorącymi stemplami daje niezwykłe uczucie odprężenia i przyjemnego rozgrzania, rozluźnia mięśnie, pobudza krążenie, usuwa toksyny z organizmu, stymuluje organizm do regeneracji i odbudowy komórkowej, łagodzi ból, skóra staje się gładka, odżywiona, nawilżona i odzyskuje zdrowy koloryt i wygląd.
Kurs masażu hawajski Lomi Lomi Nui
Masaż hawajski (masaż hawajski Lomi Lomi Nui, Hawaiki): masaż, u którego podstaw działania leży filozofia huny, łącząca ciało, duszę i ducha. Huna oznacza tajemnicę lub wiedzę tajemną, która daje możliwość czynienia „cudów” i uzdrawiania ludzi.
Masaż hawajski jest symbolem przychylności i szacunku dla pacjenta, a oznaką tego jest czuły dotyk, którego celem jest przywrócenie harmonii pacjenta z samym sobą i otoczeniem, wzmocnienie go poprzez dostarczenie mu „energii życia” i odprężenie. Tylko w zdrowym i odprężonym ciele, pozbawionym napięć, niepokoju, urazów, depresji, strachu, smutku, blokad energetycznych i stresu, może dobrze funkcjonować duch i dusza. „Lomi” to hawajskie określenie masażu, oznaczające dotykanie, pocieranie, uciskanie, ugniatanie oraz pracę nad wnętrzem i zewnętrzem pacjenta. Jest to całościowy, głęboko działający zabieg, przywracający harmonię w ciele i strukturze energetycznej człowieka. W masażu używa się technik „miękkich”, będących pięknem delikatności żeńskiej energii, jest to jakby „dotykanie miękką łapą zadowolonego kota”. Powtórzenie słowa „Lomi” zwiększa jego znaczenie, co odnosi się do jakości i intensywności masażu. „Nui” oznacza najważniejszy, jedyny w swoim rodzaju. Podczas masażu najpierw masuje się tylną stronę ciała, a potem przednią.
Kurs masażu GUA SHA bańką chińską
GUA SHA (gła sza) to tradycyjna, starożytna chińska technika uzdrawiająca. W języku chińskim GUA oznacza skrobać, a SHA - to czerwoną wysypkę, wybroczyny.
Masaż GUA SHA to skrobanie skóry ciała aż do powstania intensywnego zaczerwienia skóry i tkanek w postaci „czerwonej wysypki” czy wybroczyn krwawych. Masaż wykonuje się specjalnymi narzędziami o zaokrąglonych końcach, wykonanymi z rogów bawolich, jadeitu lub nefrytu. Ciało oliwi się oliwką, a następnie przystępuje się do „skrobania" odpowiedniej części ciała, głownie grzbietu.
Dziś jest to technika masażu próżniowego, podczas którego wykorzystuje się bańkę chińską do masażu punktowego (stabilnego) i masażu ślizgowego (labilnego).
Masaż relaksacyjny (masaż relaksujący): specyficzne połączenie masażu klasycznego i energetycznego, stanowiące podstawę masażu intuicyjnego dostosowanego do indywidualnych odczuć masowanego, którego celem jest pełna relaksacja osoby masowanej i wyciszenie. Aby masaż relaksacyjny spełniał powyższe zadania, musi być przeprowadzony w komfortowych warunkach zarówno dla masowanego, jak i dla masażysty. Masażem powinno być objęte całe ciało albo co najmniej tylna jego strona. Stosuje się techniki rozluźniające, sedatywne, głównie w postaci powierzchownego głaskania i rozcierania. Czynnikiem sprzyjającym relaksacji będzie masowanie przy specjalnie skomponowanej muzyce relaksacyjnej albo dostosowanej do upodobań osoby masowanej.
Masaż relaksacyjny energetyczny: specyficzne połączenie masażu energetycznego i relaksacyjnego, zabieg wpływający na zrównoważenie energii przepływającej przez ośrodki i kanały energetyczne, na odprężenie i uspokojenie osoby masowanej. Najczęściej wykonywany jest przy muzyce relaksacyjnej albo dostosowanej do upodobań osoby masowanej.
Masaż relaksacyjny rytmiczny: masaż relaksacyjny prowadzony w rytmie specjalnie przygotowanego programu muzycznego, obejmującego melodie w różnym tempie. Różnorodność rytmu poszczególnych części muzycznych powinna mieć działanie uspokajające i odprężające osobę masowaną.
Masaż relaksacyjny synchroniczny: zabieg łączący elementy masażu z ćwiczeniami biernymi poszczególnych stawów i części ciała, mający na celu uzyskanie lub przywrócenie równowagi funkcjonalnej organizmu człowieka, postrzeganego jako spójny i dynamiczny system. Zadaniem masażu jest nie tylko przywrócenie harmonii w układzie kostno-mięśniowym, ale także doprowadzenie do współzależności procesów biologicznych, umysłowych i emocjonalnych organizmu. Masaż synchroniczny jest jednym z elementów koncepcji związanej z całościowym – holistycznym patrzeniem na człowieka, z której wywodzi się szkoła terapeutyczna obejmująca szereg technik i procedur, występujących pod nazwą „praca z ciałem” (body work), mających na celu uzyskanie tzw. świadomości ciała. Do metod, w których uwzględnia się pracę z ciałem, zaliczamy głównie terapie łączące techniki manipulatywne z psychoterapeutycznymi, określane mianem terapii psychosomatycznych. Są to: biodynamika, rolfing, osteopatia, chiropraktyka, masaż, kinezjologia, refleksoterapia, akupunktura, Shiatsu, joga, technika Aleksandra i technika Hellera, wschodnie terapie ruchowe, uzdrawianie, radionika, hipnoterapia i inne.
Kurs masażu gorącą świecą aromatyczną
Masaż gorącą świecą aromatyczną; masaż głęboko relaksacyjny wykonywany przy pomocy aromatycznej świecy, której wosk zamienia się w ciepły i zmysłowy olej do masażu. Świeca do masażu dzięki zawartości wosku pszczelego, masła Shea oraz czystych olejków eterycznych sprawia, że zabieg ma doskonałe właściwości kosmetyczne i relaksacyjne.
Podczas zabiegu masuje się całe ciało stosując techniki relaksacyjne przy brzmieniu muzyki relaksacyjnej.
Kurs masażu prenatalnego, Shantala i rewitalizacyjnego
Masaż prenatalny; masaż kobiety ciężarnej wykonywany między 3 a 8 miesiącem ciąży. Zabieg powinien być przeprowadzany przez masażystę specjalistę, który ma doświadczenie w takim rodzaju masażu oraz wiedzę na temat przebiegu ciąży. Przed zabiegiem masażysta powinien skontaktować się z ginekologiem ciężarnej w celu wykluczenia indywidualnych przeciwwskazań.
Masaż przeprowadza się w pozycjach siedzącej albo leżenia na boku kobiety ciężarnej, obejmując masowaniem brzuch, grzbiet ze szczególnym uwzględnieniem odcinka lędźwiowego, okolicy kości krzyżowej i pośladków oraz kark z obręczą barkową. Podczas zabiegu należy używać kosmetyków bezpiecznych dla ciężarnej, najczęściej bezwonnych, ponieważ niektóre zapachy działają drażniąco na kobiety (szczególnie w początkowym okresie ciąży).
Celem masażu prenatalnego jest zmniejszenie napięcia fizycznego i psychicznego kobiety ciężarnej poprzez obniżenie poziomu hormonów stresu, poprawienie ukrwienia skóry i mięśni, zmniejszenie napięcia mięśni, zmniejszenie dolegliwości kręgosłupa, stawów kończyn górnych i dolnych oraz bólów głowy.
W przypadku występowania obrzęku kończyn dolnych zaleca się zastosowanie drenażu limfatycznego.
Masaż Shantala (masaż dziecka); hinduska metoda masowania, którą francuski położnik Frèdèric Leboyer w 1976 roku wprowadził do Europy, przeznaczona dla dzieci zdrowych, u których występują objawy opóźnienia w rozwoju psychoruchowym, oraz dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, które są przygotowywane do ćwiczeń ruchowych. Zabieg zalecany jest jako profilaktyczne stosowanie przez matkę u prawidłowo rozwijających się dzieci w ich wczesnym okresie życia. Podczas masażu siła bodźców musi być dostosowana do indywidualnej reaktywności dziecka i stopniowo zwiększana w miarę lepszej tolerancji przez dziecko. Masowanie należy przeprowadzać w ciepłym pomieszczeniu, ponieważ niemowlę musi być całkowicie rozebrane. Zabiegi wykonuje się, co najmniej godzinę po posiłku, dwa razy dziennie, najlepiej rano i wieczorem. Niemowlęta masuje się, układając je na udach osoby masującej, natomiast starsze dzieci – na materacu położonym na podłodze. Główną techniką masażu jest głaskanie, które wykonuje się lekko, powoli, w stałym rytmie, nie odrywając dłoni od ciała dziecka. Każdą technikę powtarza się ok. 5 razy. Masowanie odbywa się w następującej kolejności: klatka piersiowa, kończyny górne, brzuch, kończyny dolne, grzbiet i pośladki oraz twarz. Do masażu używa się oliwki albo pudru dla niemowląt. Na zakończenie należy wykonać ćwiczenia rozluźniające. Zabiegi powinno się przeprowadzać systematycznie, aż do momentu samodzielnego poruszania się przez dziecko.
Kurs Manualnego Drenażu Limfatycznego
Drenaż limfatyczny (masaż limfatyczny): zaliczany do mechanoterapii, wchodzi w zakres zabiegów fizykoterapeutycznych. Polega na zastosowaniu określonych technik drenażu limfatycznego, wykonywanych w formie przepychającej (przesuwającej, wyciskającej, tłoczącej) w celu usprawnienia krążenia limfy. Do głównych zadań drenażu należy: przeciwdziałanie lub likwidacja obrzęków: zapalnego, chłonnego, zastoinowego czy onkotycznego oraz przyspieszenie usunięcia z organizmu produktów przemiany materii.
Manualny Drenaż Limfatyczny został po raz pierwszy zastosowany w 1934 roku przez duńskiego fizjoterapeutę dr Emila Voddera na podstawie jego dwudziestoletnich badań klinicznych i doświadczeń.
Masaż tajski (tzw. joga wspomagana lub joga dla leniwych): specyficzny rodzaj terapii Dalekiego Wschodu, która wchodzi w skład tradycyjnej medycyny Tajów. Podczas stosowania masażu wykonywanego przy brzmieniu tajskiej muzyki kontemplacyjnej wykorzystuje się różnego rodzaju techniki, jak: uciski, naciskanie ciałem, rozciąganie, manipulacje, oddziaływanie na strefy refleksyjne na stopach i kanały energetyczne. Celem zabiegu jest zlikwidowanie napięć mięśniowych, poprawienie ruchomości stawów i elastyczności aparatu więzadłowego w obrębie stawów obwodowych i kręgosłupa oraz zrównoważenie przepływu energii witalnej. Masaż tajski jest zabiegiem bardziej relaksacyjnym i profilaktycznym niż leczniczym stosowanym w poszczególnych schorzeniach. Najpierw masuje się osobę masowaną w pozycji leżenia tyłem, potem w leżeniu na boku, później w pozycji leżenia przodem i kolejno w pozycji siedzącej. Etap końcowy to masaż w pozycji odwróconej.
Masaż Shiatsu (masaż japoński, Shiatsu): japońska odmiana masażu punktowego (akupresury), stosowanego na punkty akupunkturowe, oraz specyficzny masaż całego ciała, wykonywany różnymi częściami kończyn górnych lub stopami. Celem zabiegu jest zrównoważenie przepływu energii Ki przez organizm osoby masowanej, zlikwidowanie napięć mięśniowych, poprawienie ruchomości stawów i elastyczności elementów okołostawowych w obrębie stawów obwodowych i kręgosłupa.
Masaż Shiatsu całego ciała: najczęściej stosuje się w celach profilaktycznych albo w schorzeniach wywołanych czynnikami stresogennymi. Mimo że Shiatsu oznacza ucisk palcem, podczas masowania używa się różnych części kończyn górnych i dolnych. Aby cel masażu został osiągnięty, muszą być spełnione określone warunki, tzn. osoba masowana musi być rozluźniona, jej ciało przed zabiegiem zasadniczym powinno być rozgrzane, i dopiero wtedy można przystąpić do odprężającego rozciągania mięśni kończyn dolnych i górnych. Celem masażu jest zadziałanie bodźcami mechanicznymi na wszystkie meridiany, mięśnie i stawy, a także zrównoważenie przepływu energii Ki przez organizm oraz zlikwidowanie napięć w obrębie mięśni i narządów wewnętrznych. Zabieg przeprowadza się na materacu ułożonym na podłodze. Najpierw masuje się tylną stronę ciała, a później przednią.
